سایت هات بت

فرانسه کلیه خدمات اتوبوسرانی و تراموا را در شب به دلیل ناآرامی های ادامه دار به دلیل تیراندازی پلیس به حالت تعلیق در می آورد.

اعتراضات خشونت آمیز در سراسر جهان گسترش یافته است فرانسه پس از آن که یک جوان 17 ساله در حین توقف در ترافیک توسط پلیس مورد اصابت گلوله قرار گرفت پاریس حومه نانتر در روز سه شنبه.

پس از آن، مردم در سه شب متوالی برای اعتراض به خیابان‌ها ریخته و خودروها را آتش زدند و سنگ و آتش بازی پرتاب کردند.

رئيس جمهور امانوئل مکرون از والدین خواسته است تا برای محدود کردن شورش در شهرهای فرانسه، نوجوانان را در خانه نگه دارند.

او همچنین رسانه‌های اجتماعی را به دلیل دامن زدن به خشونت‌های کپی‌برداری مقصر دانست و گفت که «نقش مهمی در رویدادهای چند روز گذشته» ایفا کرده است.

در همین حال، از آقای مکرون خواسته شده است که کنترل بحران را در دست بگیرد پس از رفتن به کنسرت التون جان در روز چهارشنبه، روز بعد از تیراندازی.

تیری ماریانی، نماینده پارلمان اروپا در رالی ملی گفت: «در حالی که فرانسه در آتش بود، ماکرون در کنار وزیر کشور یا پلیس خود نبود، اما ترجیح داد التون جان را تشویق کند.

حداقل 667 نفر در سراسر فرانسه در شب پنجشنبه پس از سومین روز اعتراضات به مرگ این نوجوان – که در گزارش های محلی به نام ناهل ام.

آقای مکرون گفت که یک سوم از افرادی که روز پنجشنبه دستگیر شدند “جوانانی هستند، گاهی اوقات بسیار جوان” و “این مسئولیت والدین است” که فرزندان خود را در خانه نگه دارند.

«ما گاهی این احساس را داریم که برخی از آنها در خیابان زندگی می کنند [of] بازی‌های ویدیویی که آنها را مست کرده است.» او درباره آشوبگران گفت.

روز جمعه، پس از دومین نشست بحران، جرالد دارونین وزیر کشور فرانسه دستور توقف اتوبوس ها و ترامواها در شب را صادر کرد.

بیشتر بخوانید:
امباپه پس از قتل نوجوان صحبت می کند
تجزیه و تحلیل: گاز اشک آور و نارنجک های بیهوش کننده شورش ها را متوقف نمی کنند
چرا مردم در فرانسه تظاهرات می کنند؟

منطقه پاریس قبلاً برای محافظت از کارگران حمل و نقل و مسافران چنین تعطیلی را اعلام کرده بود. به دنبال درخواست پلیس محلی، سیستم متروی شهر نیز یک ساعت زودتر در آخر هفته تعطیل خواهد شد.

به گفته مقامات محلی، این خبر در حالی منتشر شد که غارتگران روز جمعه مغازه ها از جمله فروشگاه اپل را در شهر استراسبورگ در شرق فرانسه غارت کردند.

به گفته یکی از مقامات منطقه سن دنی، کنسرت های میلن فارمر، ستاره پاپ فرانسوی متولد کانادا که قرار بود جمعه و شنبه شب در استادیوم استاددو فرانس پاریس برگزار شود، به دلیل شورش لغو شده است.

پنجشنبه، 40000 افسر پلیس در سراسر فرانسه مستقر شدند – تقریباً چهار برابر تعداد بسیج شده در روز چهارشنبه.

با این حال، نشانه‌های کمی وجود داشت که نشان دهد درخواست‌های دولت برای تنش‌زدایی از وضعیت تأثیری دارد.

در نانتر، جایی که تیراندازی صورت گرفت، معترضان خودروها را به آتش کشیدند، خیابان ها را سنگربندی کردند و پس از بیداری به سوی پلیس پرتاب کردند.

خودروهای زرهی پلیس از میان بقایای سوخته خودروهایی که در حومه پاریس واژگون شده و به آتش کشیده شده بودند، برخورد کردند.

پلیس ملی پنجشنبه شب گفت که افسران همچنین با درگیری های جدیدی در مناطق دیگر کشور – در مارسی، لیون، پائو، تولوز و لیل – از جمله آتش زدن معترضان و آتش بازی مواجه شدند.

در همین حال افسر پلیسی که به این نوجوان تیراندازی کرد و او را کشت، از خانواده این پسر طلب بخشش کرد.

وکیل او لوران فرانک لینارد به BFMTV گفت: “اولین کلماتی که او بیان کرد متاسفم و آخرین کلماتی که گفت متاسفم برای خانواده بود.

او ویران شده است، او صبح بیدار نمی شود تا مردم را بکشد. او نمی خواست او را بکشد.

آقای لینارد افزود که از بازداشت موکلش برای آرام کردن آشوبگران استفاده می شود.

به گفته پاتریک جاری، شهردار نانتر، که گفت کشور باید برای ایجاد تغییرات در محله های محروم تلاش کند، مراسم خاکسپاری این نوجوان برای روز شنبه برنامه ریزی شده است.

او گفت: «در ذهن بسیاری از ساکنان احساس بی‌عدالتی وجود دارد، خواه در مورد پیشرفت تحصیلی، یافتن شغل، دسترسی به فرهنگ، مسکن و سایر مسائل زندگی باشد.

“من معتقدم که ما در آن لحظه هستیم که باید با فوریت روبرو شویم [of the situation]”

ما روی عرشه عظیم کشتی نجات Geo Barents ایستاده ایم، جایی که صدها نفر در انتظار شروع یک زندگی جدید هستند.

قایق در زمان صبحانه در باری پهلو گرفت و با همراهی یک قایق پلیس از یک طرف و یک کشتی گارد ساحلی از سوی دیگر به بندر کشیده شد. و حدود یک ساعت بعد، مردم شروع به پیاده شدن کردند.

اولین آنها بسیار جوان، بیمار و مجروح بودند. سپس بقیه بچه ها را به پایین هدایت کردند.

به همه آنها در پایین باند آزمایش دما داده شد. سپس برخی از آن‌ها را در لباس‌های بزرگ کاغذی آبی که همه ما از کووید به یاد داریم، پوشاندند. صلیب سرخ ایتالیا به همه دمپایی و کفش هدیه داد.

اما این روند پیاده شدن، بدون تعجب، کند و پر زحمت است. دولت ایتالیا می خواهد هر کاری که می تواند انجام دهد تا افزایش چشمگیر ورود مهاجران به سواحل این کشور را کاهش دهد و در نهایت معکوس کند.

بنابراین معاینات سلامت زمان می برد. بعد از آنها بررسی های امنیتی، انگشت نگاری و مجموعه ای از موارد دیگر می آید. به ایتالیا خوش آمدید، اما تصور نکنید که ما آن را آسان می کنیم.

به همین دلیل است که ساعاتی پس از شروع این فرآیند، هنوز صدها نفر در ژئوبارنتس در حال آسیاب کردن باقی مانده اند – زمان کشته شدن اما به تدریج ناامیدتر، مضطرب و تحریک پذیرتر می شوند.

که وقتی موسیقی به صدا در می آید، آن را بیشتر چشمگیر می کند.

از سیستم PA در قسمت جلو، گونه های موتزارت ازدواج فیگارو می آید. و در کنار آن، ماتیا، یکی از کارکنان پزشکان بدون مرز (MSF)، در حال آواز خواندن است، دستانش را با ذوق تکان می دهد و از این اتاق پر از مردم التماس می کند که اپرا را در آغوش بگیرند.

ابتدا با گیجی به او نگاه می کنند. اما بعد از آن لبخند می آید، و چند کف زدن و خیلی زود مردم روی پاهای خود کف می زنند. ماتیا که اکنون کمی گوسفند است، تعظیم می کند.

کار کرده است. مردم اکنون لبخند می زنند و سپس، سایمون، پرستار بلژیکی که ترومپت خود را در دست دارد، می آید. او لبخند می زند و شروع به بازی می کند و واقعاً خوب بازی می کند. همه آن را دوست دارند.

در عرض 20 دقیقه، موسیقی از طریق سیستم پخش می شود – فکر می کنم پاپ مصری است – و مردم با هم می رقصند. هرگز فکر نکنید که موسیقی فوق العاده ترین قدرت را ندارد.

صف به آرامی حرکت می کند. حمدی که در ساعات بعد از نجات با او آشنا شدیم، می آید و سلام می کند. بالاخره نوبت او می رسد و ما راه او را می رویم. دوست او، السعدی، در گروه پشت سر قرار دارد.

حمدی از پله‌ها بالا می‌رود و منتظر می‌ماند تا او را جلو بخوانند. او هم مثل بقیه ماسک‌های جراحی دارد که توسط پزشکان بدون مرز صادر شده اما مقامات ایتالیایی آن را اجباری کرده‌اند، همراه با لباس‌هایی که هنگام سوار شدن به قایق به او داده‌اند.

کیت او شامل یک کلاه مشکی بود که همیشه از آن استفاده می کرد. اما پشت نقابش می توانم ببینم که دارد لبخند می زند.

او به کارکنان پزشکان بدون مرز مچ بند شماره گذاری شده را نشان می دهد که به همه بازماندگان داده شده است و آنها او را از لیست خود خط می زنند. و سپس به جلو می رود، از در خارج می شود و به سمت تخته باند می رود

او به من می گوید که خوشحال است، هیجان زده است و “احساس می کنم که در خانه هستم”. او مرد باهوشی است – چند زبانه و مدبر – و آنقدر تحقیق کرده است که بداند همه در ایتالیا – یا اروپا – از مهاجرانی مانند او استقبال نمی کنند.

او اصرار دارد: «اما این شانس من برای زندگی دوم است. “احساس خیلی خوبی دارم.”

بیشتر بخوانید:
چه کسانی به انگلستان مهاجرت کرده اند؟
در ماموریت نجات 600 نفر از قایق ماهیگیری

و با آن، او از تخته باند پایین می رود و در حالی که پایش اسکله را لمس می کند، به اروپا می رود.

صف پیش می رود، اما همیشه به کندی. تا ساعت 11 شب، پس از بیش از 14 ساعت پیاده شدن، هنوز صد نفر در کشتی ژئو بارنتس باقی مانده اند. آنها خسته به نظر می رسند و همچنین کارگران MSF.

این سفری شبیه هیچ سفر دیگری نبوده است – نجاتی که منابع کشتی و استقامت کارکنان MSF را که مجبور بودند با ایجاد یک کمپ موقت پناهندگان در دریا از بیش از 600 نفر مراقبت کنند، افزایش داده است.

حالا همه خسته اند. ممکن است وقت آن رسیده باشد که کمی موسیقی بگذارید.

بسیاری از مردم در حال ورود به قبرس هستند که کاملاً آسیب دیده و ناراحت هستند و نمی توانند در مورد آنچه که برای رسیدن به اینجا گذرانده اند صحبت کنند.

ما صدها نفر را تماشا کردیم که به آرامی از پشت یک هواپیمای RAF Hercules به سمت خورشید مدیترانه در این جزیره تعطیلات راه می رفتند. چه شوک فرهنگی باید باشد.

آنها توسط کارکنان دولت بریتانیا از تیم واکنش سریع وزارت امور خارجه ملاقات می کنند – بسیاری از آنها در حال انجام شیفت های 20 ساعته هستند زیرا هواپیما در تمام ساعات روز فرود می آید.

پزشکان و امدادگران برای هر کسی که به کمک نیاز دارد در حالت آماده باش هستند. مقامات قبرسی در این مورد تجربه دارند – مهاجرت از لبنان در سال 2006 – و آنها از نزدیک با انگلیسی ها همکاری می کنند.

هنگامی که آنها فرود می آیند، فرآیند سریع است. آنها از طریق مهاجرت برده می شوند و سپس سریعاً به سالن خروجی دور از بیشتر مسافران منتقل می شوند و برای پرواز چارتر به بریتانیا آماده می شوند.

برخی از خوشحالی از رسیدن به مکان امن سرگشته هستند. بیشتر آنها خسته، ساکت و نزدیک به اشک هستند.

ما دکتر آبدرمان، چهار پسر و همسرش را درست زمانی که می‌خواستند سوار هواپیمای خانه‌شان شوند، ملاقات کردیم.

همسرش مجبور شد پدر و مادرش را ترک کند. او سرش را در روسری فرو کرد و در حالی که بچه‌هایش به ما می‌گفتند چه تجربه‌ای داشته‌اند، گریه می‌کرد.

“این یک جورایی خسته کننده بود زیرا وقتی صدای گلوله و بمب را شنیدیم باید از طبقه بالا و پایین می رفتیم زیرا طبقه پایین امن تر است زیرا معمولاً به سمت بالا برخورد می کردند و ممکن است به ما اصابت کند.”

اگر فضا وجود داشته باشد، پروازهای RAF ملیت های دیگر را نیز بیرون می آورند.

ما با یک استرالیایی به نام الطیب الطیب آشنا شدیم که یک شبه موفق شده بود.

او گفت که وضعیت در خارطوم “وحشتناک” و “وحشتناک” است.

«در وسط شهر همه جا اجساد مرده بود، بوی لاشه های زیادی به مشام می رسید.

“[There were] بسیاری از ساختمان‌ها ویران شدند، بسیاری از خانه‌ها ویران شدند، بسیاری از مردم از خانه‌های خود آواره شدند و بسیاری از مردم کشته شدند.»

“این غم انگیز است زیرا درست در آستانه شماست، می توانید صدای شلیک گلوله ها را در بیرون بشنوید، گلوله ها، شلیک تانک ها، موشک هایی که به سمت پایین سقوط می کنند و به اهدافشان برخورد می کنند.

“خانه شما می لرزد، پنجره ها می لرزند، این یک تجربه بسیار دلهره آور و آسیب زا است.”

آقای الطائب در حدود 20 دقیقه از مرکز خارطوم با خانواده اش اقامت داشت. خانه او در مقابل آن چیزی بود که او معتقد بود یکی از مقرهای نیروهای پشتیبانی سریع – یکی از دو گروه درگیر در جنگ – بود.

«به جاده نگاه می‌کنی و می‌بینی که یک نفر AK در دست دارد و به تو نگاه می‌کند و همین‌طور به خانه برمی‌گردی.

“در حال حاضر قحطی در جریان است. کمبود غذا، آب، آذوقه وجود دارد. هیچ چیز باز نیست، هیچکس آذوقه را وارد نمی کند، مردم در حال تمام شدن هستند. دیر یا زود آنها شروع به پریدن روی درها و اخاذی از خانه ها خواهند کرد. “

ارتش بریتانیا می‌گوید حتی در صورت از سرگیری درگیری‌ها، می‌توانند به پروازهای نجات ادامه دهند.

ممکن است مجبور شوند. آتش بس 72 ساعته به سرعت در حال اتمام است و صدها انگلیسی دیگر همچنان در آن گیر افتاده اند سودان.

پدر و شوهر سه انگلیسی-اسرائیلی که این ماه در کرانه باختری به قتل رسیدند به اسکای نیوز گفته است که به همسر و دخترانش بسیار افتخار می کند و از جامعه بین المللی خواست تا برای برقراری صلح بین اسرائیلی ها و فلسطینی ها گرد هم آیند.

خاخام لئو دی در یک مصاحبه اختصاصی در خانه خانوادگی در شهرک اسرائیلی افرات گفت که ایمان دارد که می تواند از این تراژدی خیر حاصل شود و از دولت بریتانیا برای تغییر واکنش خود به حمله تمجید کرد.

خانواده دی در روز جمعه 7 آوریل در حال رانندگی از دره اردن در کرانه باختری، در مسیر تعطیلات عید پسح در دریاچه جلیل بودند.

لئو دی جلوتر بود، در یک ماشین جداگانه با دو نفر از فرزندانش.

مردان مسلح فلسطینی به خودروی لوسی دی و دو دخترشان مایا 20 ساله و رینا 15 ساله تیراندازی کردند.

خودروی آنها به زور از جاده خارج شد و تروریست ها ایستادند و دوباره به سمت آن شلیک کردند. 20 گلوله در نزدیکی خودرو کشف شد. مایا و رینا بودند مرده اعلام شد در صحنه لوسی برای جراحی اضطراری به بیمارستانی در خارج از اورشلیم منتقل شد.

“به لوسی زنگ زدم، جواب نداد. به مایا زنگ زدم، جواب نداد. به رینا زنگ زدم، جواب نداد. در این لحظه کمی وحشت زده بودیم و به لینک خانواده گوگل نگاه کردم و متوجه شدم که آنها در تقاطع حمرا هستند و به نظر می رسد که جایی باشد که این حمله بود.

پسرم در این وب‌سایت عکسی از ماشین دریافت کرد. فقط ماشین، و ما چمدان‌هایمان را غرق در خون در آن دیدیم.»

آنها برگشتند و به طرف تقاطع برگشتند اما پلیس اجازه نداد به سمت ماشین بروند.

با این حال، کارت شناسایی مایا را به آنها نشان دادند. در آن زمان، آنها می دانستند که بدترین اتفاق افتاده است.

او گفت: «ما دوباره بزرگراه اورشلیم را بمباران کردیم، او به بیمارستان رفت [Lucy] به تازگی تحت مراقبت های ویژه قرار گرفته بود و برای عمل آماده می شد.

“شب جمعه حمله، من در بیمارستان بودم و کابوس دیدم و بعد از خواب بیدار شدم و واقعیت من بدتر از کابوس ها بود، بنابراین دوباره به خواب رفتم و بعد یک کابوس دیگر دیدم. تنها چیزی که می توانستم تصویر کنم همان لحظه بود. از سقوط و تروریست ها و گلوله ها.

شب بعد تصمیم گرفتم روی چیزهای خوب تمرکز کنم و ناگهان روی دو دختر باقی مانده و پسرم و پسرم به آنها فکر کردم و احساس آرامش کردم و توانستم بخوابم.

لوسی هرگز به هوش نیامد و بر اثر جراحاتش فوت کرد سه روز بعد. او پس از مرگ اعضای بدن خود را اهدا کرد و در نتیجه جان پنج نفر نجات یافت.

روز دوشنبه اعلام شد که او مرده است و ما آن بعد از ظهر را سپری کردیم، یکی پس از دیگری نیم ساعت، هر کدام یک ساعت فرصت داشتیم تا با او صحبت کنیم، با هم برای او آواز خواندیم و زمان زیادی داشتیم تا او را پیش خود داشته باشیم. “خاخام دی گفت.

یکی از دریافت کنندگان اعضای بدن او یک عرب بود.

فکر می‌کنم این برای ما بسیار مهم است، زیرا لوسی روابط مسالمت‌آمیزی با همسایگان ما داشت و فکر می‌کنم که او بسیار افتخار می‌کرد که جان یک عرب را نجات داد.»

هزاران نفر از سراسر اسرائیل و جهان برای ادای احترام و آوردن غذا به خانواده شیوا سفر کرده اند، دوره هفت روزه عزاداری در دین یهود.

وقتی رسیدیم، نخست وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو تازه با هلیکوپتر نظامی برای دیدن خانواده وارد شده بود.

خاخام دی گفت: «لوسی یک انسان استثنایی بود. او یک جامعه ساز بود، او کسی بود که داد و این واقعاً ویژگی تعیین کننده او بود.

“بچه ها از آن برداشت کردند و یاد گرفتند که بدهند.”

بیشتر بخوانید:
چرا بر سر مکان مقدس اورشلیم تنش وجود دارد؟
آیا دموکراسی اسرائیل در بحران است؟

مایا به عنوان مشاور در یک مدرسه کار می کرد و رینا در مدرسه شبانه روزی بود.

“او [Lucy] تمام شب را بیدار می ماند و با دخترانی صحبت می کرد، به خصوص دخترانی که در گروه با مشکل مواجه بودند و سعی می کرد به آنها کمک کند تا از پس مشکلاتشان برآیند. او فقط مشغول بود، تمام مدت مشغول بود. من به همه آنها افتخار می کنم.”

خاخام دی در انگلستان به دنیا آمد و بزرگ شد. او به دانشگاه کمبریج رفت و لوسی در آکسفورد تحصیل کرد – آنها در آکسفورد ملاقات کردند و مدت کوتاهی بعد ازدواج کردند.

بعدها او پیش از نقل مکان به رادلت در هرتفوردشایر، دستیار خاخام در کنیسه‌ای در شمال لندن بود. آنها نقل مکان کردند اسرائيل در سال 2005

خاخام دی از وزیر خارجه بریتانیا تمجید کرد جیمز هوشمندانه به دلیل تشدید پاسخ اولیه بریتانیا به این حمله، و گفت که آن را “اعلامیه هوشمندانه” می نامد و آن را با بیانیه بالفور در سال 1917 مقایسه می کند که می گوید بریتانیا از تشکیل یک کشور یهودی در این کشور حمایت می کند. فلسطین.

«من احساس می‌کنم این بیانیه که می‌گوید بریتانیا به صراحت در برابر خشونت و تروریسم ایستادگی می‌کند، نقطه عطفی در تاریخ بریتانیا از نظر نحوه برخورد با دولت اسرائیل است.

او گفت: «تا به حال، خشونت را به طور صریح محکوم نکرده‌ایم، در واقع نوعی محکومیت واهی خشونت آمیز وجود داشته است که من فکر می‌کنم کمی تقصیر وزارت خارجه است.»

“او [Cleverly]، کار درست را انجام داد، او کار واقعی را انجام داد و من فقط می توانم از صمیم قلب از او تشکر کنم. این ممکن است آغاز چرخه جدیدی از صلح باشد.

ما باید از دادن هر گونه دریچه خوبی به ترور دست برداریم، باید آن را صریح محکوم کنیم، این یک شر مطلق است، تروریست ها آشکارا شیطانی هستند.

ارتش و سرویس های امنیتی اسرائیل همچنان در جستجوی مهاجم هستند، اما تاکنون موفقیتی حاصل نشده است.

“من نسبت به آنها نفرت ندارم. من احساس می کنم که نیروهای امنیتی اسرائیل همان کاری را که معمولا انجام می دهند انجام خواهند داد، یعنی ردیابی آنها و به دست آوردن آنها به عدالت که به نظر من درست است زیرا از حمله بعدی که ممکن است انجام دهند جلوگیری می کند. .

من ایمان دارم، امید دارم و معتقدم که خشونت در واقع توسط درصد کمی از جمعیت فلسطین ایجاد می شود و اکثریت قریب به اتفاق فلسطینی ها مردم خوبی هستند.

آنها قربانیان اصلی رژیم فلسطین هستند، همانطور که مردم غزه قربانی رژیم آنها هستند.

تهاجم روسیه به اوکراین وحشیانه و فرسوده بوده و بیشتر جهان “متمدن” را شوکه کرده است.

بی‌توجهی آشکار روسیه به تلفات و خسارات جانبی در تعقیب پیروزی، با رویکرد غرب به جنگ، که پیامدهای عمیقی برای جنگ در اوکراین دارد، و مفروضات برنامه‌ریزی دفاعی گسترده‌تر غرب، بسیار متفاوت است.

میراث دو جنگ جهانی – جنگ های فرسایشی با تلفات عظیم – غرب را به تجدید نظر در دکترین نظامی خود سوق داد.

اگرچه جنگ‌ها توسط سربازان انجام می‌شود، اما بین رهبران انجام می‌شود و تخریب بی‌رویه برای به دست آوردن صلح پس از درگیری مفید نیست.

در نتیجه، ارتش های غربی جنگ مانور را توسعه داده اند که از سلاح های پیشرفته برای از بین بردن اراده دشمن برای مبارزه استفاده می کند.

با این حال، روسیه و اوکراین بسیاری از میراث، تاریخ و سنت خود را به اشتراک می گذارند.

جنگ های قرون وسطایی بین مبارزان در یک نبرد وحشیانه تا آخرین بار – با تاکتیک های محدود و تمرکز بر نبرد تن به تن – انجام می شد.

سلاح‌های نوآورانه با درجه‌ای از سوء ظن نگریسته می‌شدند – کمان پولادی قرون وسطی بحث‌های بیشتری را در مورد استفاده اخلاقی آن، و همچنین معرفی سلاح‌های گرم قرن‌ها بعد، برانگیخت.

قوی ترین، پرتعدادترین و شجاع ترین ها پیروز شدند.

بیشتر بخوانید:
“من می خواهم پوتین بمیرد” – شوک و خشم پس از اصابت ده ها موشک روسی به کیف
حملات موشکی و پهپادی روسیه “وحشیانه”.
باخموت نشان خواهد داد که چه کسی برنده جنگ است – اما به چه قیمتی؟

“جالوت” روسیه می خواهد “داوید” اوکراین را درگیر جنگ فرسایشی کند که مطمئن باشد – در نهایت – پیروز خواهد شد.

برعکس، اوکراین باید راهی برای استفاده از سلاح های پیشرفته غربی برای ایجاد مزیت نظامی خود بیابد.

با این حال، از نظر فرهنگی این چالشی برای رئیس جمهور اوکراین ولودیمیر زلنسکی است – با روسیه به شیوه ای سنتی گلادیاتوری بجنگید یا برای زنده ماندن سازگار شوید.

نبرد طولانی و خونین برای باخموت این برخورد فرهنگ ها را آشکار کرده است.

باخموت یک هدف نظامی مهم نیست. با این حال، به شدت نمادین شده است.

ارتش ایالات متحده آشکارا طرفدار عقب نشینی استراتژیک برای حفظ توانایی محدود جنگی اوکراین برای نبردهای پیش رو است – رویکردی مانوریستی.

با این حال، رئیس جمهور زلنسکی تصمیم گرفته است تا شهر را تقویت کند، بنابراین به جنگ فرسایشی کشیده می شود که خطر نفع روسیه را به دنبال دارد.

برتراند راسل فیلسوف بریتانیایی زمانی گفت: «جنگ تعیین نمی‌کند که چه کسی راست می‌گوید، فقط چه کسی چپ است».

در این جنگ هیچ برنده ای وجود نخواهد داشت، اما هیچ یک از طرفین نمی توانند شکست بخورند.

اوکراین می داند که عرضه فناوری غربی نامحدود نیست – بنابراین در نهایت اولویت اوکراین زنده ماندن است.

برای اشتراک در دفتر خاطرات جنگ اوکراین از هر کجا که پادکست های خود را دریافت می کنید، کلیک کنید

آقای زلنسکی با انتخاب های دشواری روبروست.

غریزه او ممکن است شرکت در نبردهای فرسایشی گلادیاتوری باشد. با این حال، اگر اوکراین بخواهد زنده بماند، باید منابع محدود خود را حفظ کند، اراده و توانایی روسیه برای جنگ را از بین ببرد، و سپس بازسازی کند.

در مورد غرب، فن‌آوری توانایی نظامی قاطعانه‌ای را در این درگیری به اثبات رسانده است، اما مفروضات موجود در مورد انبارهای تسلیحات گران‌قیمت به طرز تاسف‌باری ناکافی است.

رویکرد مانوریستی به جنگ جان انسان ها را نجات می دهد، زیرساخت ها را حفظ می کند و می تواند تعیین کننده باشد، اما “دید بدون بودجه توهم است”. آیا غرب می تواند به اندازه کافی منابع آن را تامین کند؟